مقایسه انجام پالس اکسیمتری و کاتتریزاسیون قلبی درمدیریت درمان کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی

چکیده زمینه و هدف: پالس اکسیمتری و کاتتریزاسیون قلبی از موارد دخیل در درمان کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی هستند. تشخیص میزان اشباع اکسیژن خون شریانی دربیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی مادرزادی (CHD) می‌تواند برای بررسی و مدیریت آنها مؤثر باشد. هدف از این مطالعه مقایسه پالس اکسیمتری و کاتتریزاسیون قلبی در مدیریت درمان کودکان مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 110 بیمارمبتلاء به بیماری‌های قلبی سیانوتیک و غیر سیانوتیک که کاندید کاتتریزاسیون قلبی راست و چپ بودند به وسیله پالس اکسیمتر از انگشت اشاره مورد بررسی قرار گرفتند و به طورهم‌زمان، اشباع اکسیژن از طریق کاتتریزاسیون قلبی ثبت شد. داده‌ها با نرم افزار آماری SPSS و روش‌های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: ارتباط آماری معنی‌داری بین اشباع اکسیژن شریانی اندازه‌گیری شده به وسیله پالس اکسیمتر و اشباع اکسیژن آئورت (0001/0>p) و هم‌چنین بین ضربان قلب در الکتروکاردیوگرام وپالس اکسیمتر (0001/0>p) وجود داشت. هم‌چنین وجود سیانوز(001/0=p)، چماقی شدن انگشتان(001/0=p)، میزان اشباع اکسیژن کم در ورید اجوف فوقانی ودهلیزراست)002/0= (p می‌تواند از دقت پالس اکسیمتر برای تشخیص اشباع اکسیژن خون شریانی بکاهد. هم‌چنین متوسط فشاردهلیزراست می‌تواند بردقت پالس اکسیمتربرای تشخیص ضربان قلب)034/0=(p تأثیر بگذارد .حداکثر حساسیت و ویژگی پالس اکسیمتر برای تشخیص اشباع اکسیژن 88 درصد و ضربان قلب 99 ضربان دردقیقه بود. نتیجه‌گیری: پالس اکسیمتریک ابزار مفید برای برآورد میزان اشباع اکسیژن شریانی و ضربان قلب در کودکان مبتلا به بیماری‌های قلبی مادرزادی(CHD) و روشی غیر تهاجمی در مقایسه با کاتتریزاسیون قلبی است.